Sjukehuset i våre hender

Eg har hatt den tvilsomme æra av å sjå innsida av eit sjukehus. Eg var på akutten. To gonger har eg komme inn den akutte vegen. Første gongen  hadde eg brote foten. Det var ein spesiell opplevelse som eg den gongen håpa var eit eingongstilfelle.

Det var som å spela Monopol.  Eg rykka heilt inn på målstreken 3 gonger. Første gong fasta eg heile dagen. Men ingenting skjedde. For det var kø. Så fasta eg neste dag og. Eg kom ned til operasjonsstova og vart gjort klar. Så kom meldinga. Me treng stova. Ja, heilt rett, Haugesund sjukehus hadde berre ei operativ stove då.

Så vart eg sendt heim. Neste morgon ringde dei og sa at no kunne eg komme likevel. Eg reiste til byen og fasta. Så vart eg gjort klar og kjørt inn på stova. Akkuratt då narkosen skulle settast vart dørene slengde opp. Ei trafikkulykke trong stova.  Då eg endeleg kunne faste for 4.gong kom eg i narkose, men då var foten grodd.

Så kom eg inn att sist veke. Det viste seg at ting ikkje hadde blitt bedre. Eg følte eg var innlagd på eit sjukehus i eit U- land.

                                                     Slike lappar var det fleire av

Denne gongen vart eg kjørt med ambulanse til akutten. Så langt var alt velstand. Vel framme på akutten fann eg ut at dei fremdeles hadde berre ein av alt. Eg skulle liggje med hjerteovervaking, men den var opptatt. Dersom den blei ledig skulle dei komme inn til meg om natta og sette den på. Dei kom aldri.

Eg hadde fått folka heime til å raske med seg pustemaskinen min mens me venta på ferja. Det viste seg at ein del mangla, og då var den ubrukelig.  Eg spurte om eg kunne få låne ein på sjukehuset sidan eg ikkje kan sove utan. Men nei, det kunne eg ikkje. Dei hadde berre ein, og den måtte vere klar til akutte tilfeller.

Men dei kom med eit plasthovudfeste og sa eg kunne prøve å feste delane til min pustemaskin. "Det er om å gjere å vere kreativ". Delen eg mangla, og delen eg fekk, er like. Men dei er meint å festast på ein del som heng på det festet eg hadde heime, så eg prøvde å sei at det ikkje gjekk an. Men eg tala for døve øyrer. Slangen kunne eg visst stikke i halsen.

Slik skulle eg vere kreativ,

For å gleda ein overarbeida sjukepleiar gjorde eg eit forsøk. Men det var slitsomt å leike Hannibal Lecter når ein er sjuk.

                                                          Eg og Dr. Hannibal Lecter

Slik skulle det vere. Etter ei tid kom dei og ga meg surstoff i staden.

Eg skulle vere på sjukehuset eit par dagar for testing, men så fann dei ut at det var liten vits i og med at testeapparata ikkje fungerte. Så dei sa eg fekk komme inn ein gong og ta testane poliklinisk når dei hadde fått fixa apparata. Om ca 6- 7 veker!

Den einaste oppvaskmaskinen i kantina er overanstrengt

Skal me vere nøgde med eit sjukehus som kun har ein av alt. Eller må me gjere som folk i Stavanger gjer. Dei samlar inn til apparater som sjukehuset kan kjøpe inn: "Aksjon Sjukehuset i våre hender"

Helsefonna, vårt nærsjukehus

Anten me likar det eller ikkje; dette er vårt akuttsjukehus. Det er der me skal når det står om livet. Skal me sei at  me ikkje bryr oss for staten har ansvaret? Eller skal me aksjonere?

Det hjelper lite å sei at Staten har ansvaret når lungene dine klappar saman og dei berre har ein pustemaskin!
Det hjelper lite å sei at Staten har ansvaret når hjarta flimrar og dei berre her ein hjarteovervakar!

Du skal bry deg!