I dag vil eg dele med dykk eit levande kunstverk. Det er borte nå, men minna består. På veg over fjellet til Oslo kom me over desse vakre installasjonane i Åmot i Telemark. Eg trur dei er laga av skuleklassar, men eg er ikkje sikker. I alle fall, fint var det.
På veg austover var det mørkt, men intallasjonane var opplyste. Det var trolskt og vakkert. På veg heim, om dagen, tok me desse bileta. Då hadde me gått rundt og sett, og leika oss lenge.
Dette kunne vore skattekista til Skattkammeret Suldal.
Denne innstalasjonen heiter "Samtun".
Eg har funne meg ein tenkjar.
Heilt topp!
Ikkje berre ein, men to tenkjarar...
.. nei, tre tenkjarar!
På veg heim såg ho fossen. Den var frosen. Ho sklir ned og blir ståande i opninga til Isslottet.
Få fint det er her.
Unn klatrar lenger og lenger inn i slottet.
Så er det som om ho vaknar.
Eg vil ikkje vere her lenger. Eg vil heim i tide før fossen lukker seg.
Isslottet.
Takk til Åmot og skaparane av installasjon for den fine Isslotstsopplevinga me turistane fekk. Og, viktig, vår Unn kom seg ut or fossen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar