Lemming

Vinteren har vore lang, men heldigvis har alt ein ende. Nå er våren i kjømda. Snøen smeltar, det dryp frå tokene og blomane kikkar opp av jorda. Eit anna vårteikn er lamma som brækar rundt om kring. Påsketida, meir eller mindre, er tida for nye sauer på gardane. Lemminga startar, og med det ei travel tid for bøndene.

Det er travelt. Som regel går det i eitt.  Me hadde også sauer då eg vaks opp. Me hadde dei fram til eg var tenåring. Då gav far opp. Han vart vel lei av å sove lite. I den mest hektiske perioden sov far ute i sauehuset. Han låg i saue-eta. Det tykje han var betre enn å renne ut og inn heile nettene. Der låg han mjukt og varmt, og var vaken på sekundet om han trongs.

Korleis sauebøndene gjer nå, veit eg ikkje.  Men eitt veit eg, og det er at dei søv lite på desse tider. Lemminga kolliderar med årsmøtespringing, påskefeiring og konfirmasjonar. Mange trøtte avgjeringar er tekne i insomnia.

For oss ungane var det kjekt. Me fekk som regel nye kjæledeggar. Det var alltid nokre lam som mora anten ikkje ville ha, døydde frå, eller av annan grunn blei  "morlause."  Då var det for oss å overta. Me fekk ansvar for desse himalammå.

Eit år fekk eg ansvar for eit lam som ikkje kunne gå. Det skulle eigentleg ikkje leve, men eg ba for livet til lammet. Far smelta, og sa eg fekk prøve. Min Truls lærte etter mykje trening å gå. Han følgde etter meg kor eg gjekk.  Eg fekk behalda lammet. Me hadde mykje gildt den sommaren. Så, seinhaustes sa far at Truls var blitt så stor at han måtte opp til dei andre i heia.

Då hausten kom spurde eg far om han hadde funne Truls, men kva gong sa han "nei, ikkje ennå."  Han meinte at han hadde sett han på avstand. Han var stor og fin.

Tida gjekk. Åra gjekk. Truls kom ikkje heim. Far hadde som regel sett denne Truls stor og fin springa glad rundt i heia. Det slo eg meg til ro med.

Og har ingen slakta han, så spring han nok glad rundt om i heia endå.

Ganske nytt lam

Eg spela gjerne fotball med sauene i mangel av leikekameratar

Her har eg lammet Liti som var mitt. Sjekk Krameren i bakgrunnen. Verdas tøffaste traktor

Vårteikn

Slik kan det gå i ei verd som lærar ungane å tru på julenissen, og at dyra flyttar på landet for å kvile seg. Det gjekk eit halvt liv før inkvan av mine kjekke søsken  fortalde kor Truls vart av. Men, eg held på mitt. Han spring glad rundt i heia. 

Nå er det dykkar tur. Eg vil ha lamma- historier, anten de er born, eller bønder! :)