Fjols til fjells

Fint skal det vere i fjellheimen. Suldal har snart fleire hytter enn hus, men hyttene kan gjerne kallas hus. Mange hytter har større plass og fleire fasiliteter enn byhusa. Hyttene poppar opp som sopp rundt om i fjellheimen. Snart står dei like tett som byhusa gjer.

Det kan bli for fint i heia. Blir det for fint er det ikkje skilnad på heime og hytta, og korleis tek ein seg då inn at etter ei stressa jobbveke?  Det er viktig for kroppen å vere utan elektrisitet av og til. Me treng å trekkje pusten djupt og å senke skuldrene.

Det er slutt på den tida då ein reiste i timevis med fjordabåten inn til Sand, for så å hive seg inn i bussen for å køyre dit ein hadde leigd hytte. Då var det kanskje ennå fleire timar å gå før dei kom fram. Det er ein nostalgi me eigentlig ikkje ynskjer å ha igjen. Men me kan minnast det.

Eg hugsar me stod på kaien påskehelga og såg då byassane kom inn. Båten var stuvande full og turistane sprang med ski og sekker for å komme først av båten slik at dei fekk plass på bussen.

Då eg voks opp kunne me vere to familiar i ei lita hytte på eit rom. Ei påskehelg hekta far innerdøra av, la ho på bordet slik at to ungar kunne sove der, for det var verken senge-, eller golvplass att.

Det var ingen fjernkontroll på stølane som ein kunne fjernstyre varmen med. Første natta på hytta kunne det vere så rått at det rann av veggene og sengetøyet var fuktig. Men eg kan ikkje anna enn å hugse at me ungane hadde det jysla kjekt.

Som ungdommar drog me opp på stølane. Me sleit oss opp med proviant, klær og ski. Og, veldig viktig; kassettspelar med ekstra batteri. Me koste oss, spelte kort og musikk. Me var fjols til fjells, og likte det.  Eg minnest at det alltid var mange kjekke gutar i heia. Ofte kunne dei ha gått lange leier for å komme på besøk.

Dette er ein moderat hyttestørrelse i dag

Døme på hytteinteriør  ( Suldalsposten)

Døme på nøktern hytte. Legg merke til utedoen.

Her kokar me på den eksklusive komfyren. Kleda som heng til tork hadde ei lei tendens til å dette ned i maten.

Av og til tok me den enkle varianten, mat på boks, her demonstrert av Kari.

Legg merke til kassettspelaren. Den gjekk heile påskehelga. Batteria lada me på omnen. Eg har på meg genseren eg arva av Magnus, og eg elska den.

Så må de ha ein fin vinterferie de som driv med slikt. Det blir ingen kviss i ferien.
Bloggen går sin gong.