Den fryktelige ferden

Eg har strevd med gjennom ei bok på 660 sider. Det var frykteleg. Eg las "Den fryktelege ferden" av Apsley Cherry- Garrard. Dette er ei bok om Robert Scott sin ekspedisjon til Sydpolen fortald av ein overlevande.

Boka er god, men det var til tider frykteleg å lese om desse karane og kva dei opplevde. Somme kveldar tenkte eg at eg orkar ikkje meir storm og kulde, men i solidaritet med Cherry las eg. Kunne han gjennomleve det, kan eg lese om det.

Er du glad i mursteinsbøker kan eg anbefale denne. Eg må innrømme at når eg kom over boka ville eg lese den for å sjå om eg fann ut noko meir om Campbell, naboen over Lågen. Campbell var med Scott til Sydpolen og som seg hør og bør ein god engelskmann hadde han landsted på Sand.  I bygda der eg vaks opp var eg nabo til to av desse lakseslotta. Juvåsen rett over Lågen, og Hiimsmoen  på garden vår.

Eg fann lite om Campbell i boka, for han vart sett av ein annan stad, og der måtte han klare seg som best han kunne med gruppa si i 3 år. Dei overlevde, såvidt.

Apsley George Benet Cherry- Garrrard (1886- 1959)

Men eg fekk følgje Cherry. Snakk om å ha "stiff upper lip". Desse engelskmennene må eg bøye meg djupt for. Dei hald ut dei verste pinsler utan å klage. Dei reiste til Antarktis og vart verande der i tre år. Kven ville reist frå sine og vere vekke i 3 år utan kontakt med omverda. No tildags fyk dei inn til polpunktet med helikopter, og går på ski ei mil eller så, og sender sms om at no er dei framme.

Slik sleit dei seg fram. Dei hadde to sledar. Dei var så tunge at dei måtte dra ein om gongen. Så måtte dei gå tilbake og henta den andre, slik at dei gjekk streninga tre gonger.

Cherry var med på Vinterreisa. Den er kalla den verste reisa i verda. Dette var om vinteren og det var mørkt så og sei heile døgeret. Dei var ute i fem veker. Det var storm heile tida, og temperaturen var mellom minus 40 til minus 60 grader Celsius. Alt dette strevet var for å få tak i Pingvinegg. 

Det tok omlag ein halvtime å komme seg inn i soveposane om kvelden, for dei måtte tinast litt etter litt, slik at dei kunne komme inni dei. 

Cherry fekk store problem etter heimkomsten. Han utvikla kronisk depresjon og hadde fordøyelsesproblemer. Ikkje rart han fekk fordøyelsesproblem. Dei åt stort sett berre Pemmikan. Dette er eit fettstoff, tørka kjøt og bær med høgt energiinnhald. No til dags blir det helst gitt til hundar.

I boka analyserer han turen og gir råd til framtidige polfararar. " Hvis denne boka kan fungere som veiledning for polfarerer i fremtiden, så har mitt arbeid ikke vært forgjeves."

Dei tapte kampen om å vere først på sydpolen fordi dei skulle både bli først på polen, og drive vitenskapelege undersøkelsar